Współczesne Walentynki kojarzą się głównie z romantycznymi gestami, kwiatami i kartkami, ale historia tego święta jest znacznie starsza i pełna ciekawych zwyczajów. Jak dawniej obchodzono ten dzień?
Pogańskie początki
Święto zakochanych może mieć swoje korzenie w starożytnym Rzymie. W połowie lutego obchodzono tam Luperkalia – festiwal ku czci boga płodności Faunusa. W jego trakcie młodzi mężczyźni losowali imiona kobiet, które miały stać się ich towarzyszkami na czas święta, a często również na dłużej.
Św. Walenty – patron zakochanych
Chrześcijańska wersja Walentynek wiąże się z postacią św. Walentego, który według legendy potajemnie udzielał ślubów rzymskim legionistom, mimo zakazu cesarza Klaudiusza II. Został za to skazany na śmierć 14 lutego 269 roku. W średniowieczu uznano go za patrona zakochanych, a jego święto zaczęło nabierać romantycznego charakteru.
Walentynki w średniowiecznej Europie
W Europie Walentynki stały się popularne w XIV i XV wieku, szczególnie w Anglii i Francji. Wierzono, że 14 lutego ptaki zaczynają łączyć się w pary, co wzmacniało symbolikę tego dnia jako święta miłości. Wśród arystokracji i rycerstwa modne było pisanie romantycznych wierszy i listów miłosnych.
Dawne tradycje w różnych krajach
- Anglia (XVII-XVIII w.) – młodzi ludzie losowali imiona swoich „walentynek” i przez cały dzień traktowali tę osobę jako ukochaną. Powszechne było też wręczanie własnoręcznie pisanych listów miłosnych.
- Francja – w XVIII wieku pojawiły się pierwsze drukowane kartki walentynkowe, często zdobione kwiatami i sercami.
- Niemcy – zakochani ofiarowywali sobie figurki św. Walentego jako symbol opieki nad miłością.
- Polska – Walentynki zaczęły być popularne dopiero w XX wieku, ale wcześniej istniały podobne tradycje, np. w niektórych regionach młodzi składali sobie miłosne przyrzeczenia w czasie wiosennych obrzędów.
Dziś Walentynki obchodzone są na całym świecie, ale ich historia pokazuje, że miłość była świętowana na różne sposoby już od wieków.